Ze heeft een verhaal geschreven. Als je op Jackie wil stemmen doe het in de poll (die aan de rechterzijkant op mijn blog staat. Als je meedoet aan de battle mag je ook stemmen (maar niet op jezelf natuurlijk) en als je meedoet in het team van Marijn mag je ook gewoon stemmen op bloggers uit mijn team. Maar goed, hope you like it! Liefs, Femke
'Houd je echt van
me?', Fey staart mij met trieste ogen aan. Haar gezicht staat triest, en door
haar grijze ogen lijkt het alsof ze op elk moment kan huilen. 'Natuurlijk.',
glimlachend kijk ik haar aan en strijk haar blonde haren uit haar gezicht. Ze
lijkt niet tevreden zijn met het antwoord, ze kijkt naar me alsof ik van een
andere planeet kom. 'Hee, wat is er?', mijn stem klinkt bezorgd en gebroken
maar ze trekt zich daar niets van aan. 'Hee, Fey, wat is er nou?', Ze zwijgt en
staart naar haar voeten. 'Fey.', Voorzichtig raak ik haar schouder aan, die ze
direct wegtrekt. 'Ethan... je weet het niet eens.', Haar stem is zacht en
klinkt gevoelloos maar haar ogen spreken alles. 'Je bent mijn vriendin.',
probeer ik voorzichtig. 'Nee, ik ben alleen maar een object om iemand anders te
kunnen vergeten.', Fey gaat rechtop in bed zitten en staart doelloos vooruit.
'Hoezo?', vraag ik rustig. 'Je bent niet veranderd, nog steeds die koudbloedige
moordenaar van twee jaar geleden.', Mijn hart stopt bij haar woorden, de koude
lucht die de kamer in komt laat mijn nekharen overeind staan en geschokt blijf
ik haar aanstaren. 'H-hoe bedoel je?', 'Je wil me alleen om je verdriet weg te
kunnen krijgen.', In haar grijze ogen staan tranen die me dieper raken dan ze
denkt. 'Ik snap het even niet meer, Fey.', Ze negeert mijn woorden en vervolgt
haar tirade. 'Je hebt haar vermoord, je hebt haar in de diepte losgelaten, je
bent gewoon een koudbloedige psychopaat.', Zachtjes begint ze te huilen. 'Ik
volg het allemaal niet meer, Fey, wie heb ik dan vermoord?', vraag ik zachtjes
met een onschuldige stem. 'Eva, mijn zus, ze was van een berg gevallen door
jouw schuld, regelrecht de afgrond in.', Even schieten alle beelden terug in
mijn hoofd. Haar prachtige zwarte haren en haar heldere grijze ogen, het
bergklimmen met haar ouders ver achter ons, de top van de berg zonder hekken er
omheen, ze met uitdaagde om met haar dichter naar de rand toe te gaan, dat ik
mijn handen op haar heupen legde en dat we samen het uitzicht bewonderden. 'Ik
heb haar niet vermoord, het was een ongeluk.', fluister ik. 'En ik ben haar
vervanger.', Ergens wil ik toegeven, dat ik zonder Fey waarschijnlijk in een
hoekje weg had zitten kwijnen, uit verdriet en angst voor de buitenwereld. Haar
ouders hadden er geen problemen mee, die zaten toch te erg met zichzelf. 'Fey,
je bent geen vervanger.', fluister ik zachtjes naar haar toe. Ik probeer haar
dunne schouder aan te raken maar ze trekt zich weer direct weg. 'Je hebt haar
losgelaten, boven op de berg, je liet haar gewoon los terwijl ze op het randje
stond.', schreeuwt ze bijna tegen me. 'Ze had geen grip en jij liet haar los, je
hebt haar de diepte in laten vallen!', 'Dat is niet waar Fey en dat weet je!',
schreeuw ik terug. 'Je wil alleen iemand waar je een wrok tegen kan koesteren,
om de dood van je zus te wreken, maar ik ben hier niet de schandpaal!', roep ik
hard. Ze veegt de tranen uit haar ogen. 'Waarom Fey, waarom, kroop je dan naar
mij toe? Waarom smeekte je me om bij je te blijven?', Mijn stem klinkt woedend
en ik weet dat mijn gezicht razend staat tegenover het kleine tengere meisje
maar dat kan me niks schelen. 'Je kroop naar me toe als een kind die z'n moeder
kwijt is, je wilde bij me blijven, jij was degene die ervoor zorgde dat we
relatie kregen.', schreeuw ik. 'Je weigerde niet.', mompelt ze. 'Wat moest ik
anders, Fey, moest ik weigeren? Moet ik keihard gaan lachen?', Fey's ogen staan
bijna emotieloos, alleen de traan om haar wang laat me weten dat ik haar kwets.
'Je hebt mijn ouders in een depressie gewerkt, je hebt..', 'Fey, wat heb ik nog
meer gedaan? Denk je dat ik me niet elke dag schuldig voel? En ja, voor als je
het wilt weten, ik had ook verdriet, verdriet die ik thuis niet kon wegkwijnen
vanwege jou, jij was even mijn wereld geworden, je was nu mijn Eva, ik houd net
zoveel van jou.', Mijn stem is duidelijk en krachtig maar het heeft geen effect
op haar. 'Je wist het eerst niet.', mompel ik verbaasd. 'Je wist het eerst
niet.', mompel ik tegen mezelf. 'Ik kon mijn verdriet niet bij ouders kwijt en
toen was jij er, je stond voor de deur en...', Zachtjes begint ze weer te
huilen. 'Je had het me nooit verteld.', snikt ze zacht. 'Je zou het me nooit
vertellen of wel soms?', Verbaasd blijf ik voor me uit staren. 'Of wel soms?!',
schreeuwt ze tegen me. 'Nee, ik had het je niet willen vertellen.', fluister ik
zachtjes. 'Je hebt haar vermoord en besluit mij dan gewoon te nemen? Alsof ik
een object ben?!', Haar stem klinkt schel en doet me vanbinnen ergens pijn. Ik
wil niet dat ze zo over me denkt. 'Je moet niet zo denken.', mompel ik
troostend terwijl ik voorzichtig een arm om haar heen sla. Maar voordat ik haar
tegen me aan kan trekken zegt ze: 'Ik wil dat je weggaat.', 'W-wat?', stamel ik
verbaasd. 'Ik wil dat je weggaat en niet meer terug komt.', 'Fey, ga nou niet te...',
'Ga weg Ethan.', snauwt ze naar me. Haar ogen staan verdrietige en ze bevrijdt
zich uit mijn greep. 'Ik wil dat je weggaat en onze relatie vergeet.'. 'Ik kan
jou toch niet vergeten.', stamel ik wanhopig. 'Dan probeer je het maar.', Fey
staat op en loopt richtig de slaapkamerdeur. 'Ik ga even naar de wc en neem een
paracetemol. Als ik klaar ben wil dat je weg bent met je spullen.', 'Fey
wacht.', probeer ik nog. 'Nee! Ethan, ik heb lang genoeg gewacht.', mompelt ze
verdrietig. 'Neem nou geen overhaaste beslissingen, je krijgt hier spijt van.',
lispel ik. 'Ethan, ga weg, pak je spullen en ga weg.', Ze verlaat de kamer en
ik hoor haar op de overloop huilen met grote uithalen. Ik wil achter haar aan
lopen en haar troosten maar iets in mij houd me tegen. Sinds ze het te weten is
gekomen, begon ze waarschijnlijk een wrok tegen me te koesteren. Een wrok die
niet weg gaat. Alleen ze heeft één ding mis, ik heb Eva nooit losgelaten, ik
heb haar geduwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten